Bakłażan - od rośliny ozdobnej na stół

Bakłażan (Solanum melongena) to pełna fantazji jagoda, która nieustannie zaskakuje swoją historią, mnogością nazw i wyjątkowymi właściwościami! „Psianka podłużna” (bo tak brzmi nazwa botaniczna) należy do tej samej rodziny co pomidory, ziemniaki, papryka, owoce goji, czy np. tytoń.

Krótka historia bakłażana

Bakłażan do Polski dotarł w XV wieku, jako roślina ozdobna i dopiero w XIX wieku zawitał na stołach, jako jadalna potrawa. Pierwsze wzmianki o uprawie tej wyjątkowej rośliny pojawiły się już w 5 wieku p. n.e w starożytnych Chinach, ale istnieją przesłanki, by uznać, że jeszcze wcześniejsze uprawy pochodzą z Indii i ten właśnie kraj jest uznawany za miejsce pochodzenia. Droga oberżyny do Europy zaczęła się w Hiszpanii, gdzie bakłażan dotarł dzięki Maurom. Europejską karierę „gruszki miłosnej” zapoczątkowała nieufność i przypisywanie bakmanowi powodowania szaleństwa u tych, którzy go spożyją, Z czasem jednak, rosnąca popularność bakłażana, dzięki licznym walorom odżywczym oraz, sprzyjającej szczupłej sylwetce, niskiej kaloryczności, sprawiła, że stał się on absolutnym hitem na naszych stołach. W niektórych krajach oberżyna doczekała się nawet swojego święta, które 10 marca jako „Dzień Bakmana” celebrowane jest poprzez spożywanie ogromnych ilości potraw na bazie bakłażanów.

Czy można bakłażana hodować w ogródku?

Obecnie największe uprawy bakłażana pochodzą z Chin, Japonii, Egiptu, a także z Włoch i Turcji. Roślina wymaga dobrze nawożonej gleby o lekko zakwaszonym odczynie (pH 6, 0-6, 5), ma również wysokie wymagania cieplne – optymalny jest klimat tropikalny lub subtropikalny.

W krajach o chłodniejszym klimacie uprawa odbywa się pod osłoną w szklarniach lub foliowych tunelach. W Polsce najczęściej uprawia się odmiany wielkoowocowe do 30 cm długości. Do tego typu upraw poleca się fioletowe odmiany takie, jak „Scorpio” i „Epic”, oraz odmianę „Tango” o białej barwie. Bakłażan zaskakuje bogactwem odmian, które różnicuje wielkość, kolor i zastosowanie. Przykłady: niewielkie zielone lub żółte bakłażany tajskie z charakterystycznym nakrapianym wzorem do hodowli jako rośliny ozdobne na balkonach, bakłażany „golden eggs” o żółtym kolorze, kuliste bakłażany włoskie o kolorze jasnofioletowym, czy też bakłażany w prążki jak 'Listada de Gandia’”. Wysiew nasion oberżyny następuje od połowy stycznia do połowy marca.

Bakłażan i jego właściwości

Bakłażan ma mnóstwo substancji odżywczych i zaledwie 20 kcal na 100 g! Obfituje w błonnik, potas, żelazo, witaminy z grupy B, wapń, magnez, witaminę C, fosfor, witaminę PP, miedź, mangan oraz śladowe ilości kwasu foliowego. To bogactwo przeciwutleniaczy. Nie dziwi zatem, że bakłażan ma tak szerokie spektrum właściwości prozdrowotnych.

Oberżyna to między innymi:

  • Sekret długowieczności i ochrona przed nowotworami
  • Sprzymierzeniec w dbaniu o szczupłą sylwetkę, nie tylko ze względu na niewielką kaloryczność, ale również dlatego, ze poprawia przemianę materii
  • Wsparcie pracy układu rozrodczego
  • Wzmocnienie odporności
  • Zapobieganie wrzodom
  • Przeciwdziałanie osteoporozie
  • Poprawa wyglądu włosów i paznokci
  • Ochrona serca i układu krwionośnego, poprzez regulację poziomu cholesterolu i obniżaniu ciśnienia
  • Oczyszczanie organizmu z toksyn

Bakłażan w kuchni

Bakłażan posiada wysokie walory kulinarne, nie zaleca się jednak spożywania oberżyny na surowo. Należy pamiętać, by maksymalnie skracać czas obróbki termicznej, w celu ograniczenia utraty cennych składników odżywczych, które są wrażliwe na działanie temperatury.

Bakłażan wspaniale smakuje grillowany, pieczony, duszony lub zapiekany. Można dodawać go do sałatek, faszerować, łączyć z makaronem lub mieszać z innymi warzywami. Oberżyna jest świetnym produktem kulinarnym zarówno dla wegetarian oraz mięsożerców – wspaniale wspomaga trawienie. Bakłażan nie jest jednak dla wszystkich – nie powinny go spożywać osoby z chorobami nerek, podagrą oraz reumatyzmem. Ze względu na ciężkostrawność nie zaleca się go także dzieciom oraz kobietom ciężarnym.

Dodaj komentarz